Πριν από μερικές ημέρες, στο πλαίσιο ενός ανοιχτού περιπάτου στις άγνωστες πτυχές της Αθήνας που διοργανώθηκε από τους atenistas, ανακάλυψα για πρώτη φορά μια νησίδα αστικής απομόνωσης, την οποία επέμενα πεισματικά να προσπερνώ σχεδόν καθημερινά.
Στην οδό Αριστείδου 10-12 στο κέντρο βρίσκεται η στοά της Ανατολής. Τα κιγκλιδώματα που συνάντησα στην είσοδό της ενδεχομένως να δικαιολογούν το γεγονός ότι στα τόσα χρόνια που επισκέπτομαι τη συγκεκριμένη περιοχή δεν είχα αναρωτηθεί ποτέ τι μπορεί να κρύβεται εκεί. Αυτή τη φορά όμως, έχοντας τον χάρτη του ανοιχτού περιπάτου στα χέρια μου, πήγαινα διαβασμένη.
Σύμφωνα λοιπόν με το υλικό που διανεμήθηκε στους συμμετέχοντες, η στοά Ανατολής διατηρεί την πρώιμη μορφή της αθηναϊκής αυλής/στοάς: ελεύθερο το διάδρομο κίνησης στο εσωτερικό του κτηριακού συνόλου, αλλά την ίδια στιγμή υπαίθριο και ανοικτό. Φιλοξενούσε τα πιο μικρά καταστήματα στην Αθήνα, μόλις 2 τ.μ.
Με μια πρώτη ματιά η στοά μοιάζει έρημη, αν εξαιρέσει κανείς το μικρό καφενείο που λειτουργεί στο ισόγειο εδώ και περίπου δύο χρόνια. Ανεβαίνοντας στους ορόφους η αίσθηση εγκατάλειψης άρχισε να γίνεται όλο και εντονότερη, καθώς προσπέρναγα ένα προς ένα τα μικρά κλειστά καταστήματα στους χαρακτηριστικούς διαδρόμους - μπαλκόνια. Στον τελευταίο όροφο, ωστόσο, έγινε η αποκάλυψη. Η ταράτσα της στοάς απλώθηκε μπροστά μου, περικυκλωμένη από μια «θάλασσα» των γειτονικών ψηλών κτηρίων που κρατούσαν μακριά τη φασαρία της Αθήνας, αλλά άφηναν ταυτόχρονα μια ανοιχτή δίοδο για το φως του ήλιου.
Την επόμενη φορά που θα σας βγάλει ο δρόμος σας στην Αριστείδου, μη διστάσετε να εξερευνήσετε τη Στοά Ανατολής για να ανακαλύψετε μια εμπορική γειτονιά του παρελθόντος αλλά και μια μικρή όαση ηρεμίας, πλήρως ενσωματωμένη στο αστικό τοπίο.
Σταυρούλα Παπαβασιλείου
